رمان سفر به انتهای شب ، داستان جوانی است که هستی اش را بر سر مخالفت با اخلاق ریاکارانه ی جامعه ی بورژوازی، به قمار میگذارد. موقعیت دوگانه ی این شخصیت، کمک میکند تا نویسنده هر چه بهتر تناقضات جامعه ی مدرن را برملا کند.
در تاریخ ادبیات نویسنده هایی هستند که زبان و ادبیات کشور و فرهنگ خویش را از رکود و بی ثمری نجات داده اند . آن را احیا کرده اند و به آن روحی دوباره دمیده اند . یکی از آن ها لویی سلین است که با تغییراتی که در زبان ادبی فرانسه داد به یکی از غول های ادبیات فرانسه ی قرن بیستم بدل شد . او از همان اولین کتابش یعنی سفر به انتهای شب ، این کار را آغاز کرد . عده ی بسیاری این رمان را اتوبیو گرافی خود سلین می دانند . قهرمان کتاب خود سلین است ، با همان بدعنقی ، کج خلقی و سردرگمی .
خواندن کتاب های سلین ( به خصوص از سفر به انتهای شب به بعد ) مثل شنا کردن در مغز افراد مختلف است ، مغزی که چون لانه ی مورچگان هزاران سوراخ دارد و همیشه راهت را در آنجا گم می کنی ولی شاید روزی به مقصد برسی ….